تعیین سطح سرمی مس در سگ‌های شهری و روستایی شهرستان اهواز

    مطالعه‌ی حاضر، جهت تعیین سطح سرمی مس، در سگ‌های شهری و روستایی شهرستان اهواز، بر اساس آنالیز بیوشیمیایی و به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی انجام گردید.  این تحقیق در فاصله‌ی بین سال‌های 93-1392 بر 250 نمونه سرمی، از جمعیت سگ‌های شهری و روستایی به ظاهر سالم و در سنین مختلف صورت گرفت.  سگ‌های شهری، از بین موارد ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شده و سگ‌های روستایی به 4 منطقه (شمال، شرق، غرب و جنوب) تقسیم شدند.  تقسیم‌بندی بر اساس سن، جنس، نژاد، منطقه و جیره‌ی غذایی انجام گردید.  سگ‌های مورد مطالعه بر اساس سن به 3 گروه (کم‌تر از 1 سال، 1 تا 3 سال و بالای 3 سال) دسته‌بندی شدند.  بیش‌ترین انتشار نژادی در سگ‌های شهری عبارت بود از:  مخلوط (24 درصد)، ژرمن‌شفرد (6/21 درصد)، تریر (4/18 درصد)، اشپیتز (2/11 درصد) و دوبرمن ‌پینچر (6/9 درصد).  نتایج حاضر نشان داد که میانگین و انحراف معیار غلظت مس سرم، در سگ‌های شهری و روستایی، به ترتیب 49/0±09/21 و 29/0±27/15 میکرومول در ‌لیتر است.  میزان مس سرم، به طور معنی‌داری در سگ‌های شهری بیش‌تر از روستایی (001/0>p) و در نژادهای کوچک بیش‌تر از بزرگ بود (86/4±59/20 در مقابل 71/4±27/17) (01/0p<). هم‌چنین میانگین غلظت مس سرم در سگ‌هایی که در جیره‌ی غذایی آن‌ها گوشت وجود داشت به شکل معنی‌داری (001/0p<) بیش‌تر از آن‌هایی بود که در غذایشان از گوشت استفاده نشده بود (05/5±64/20 در مقابل 18/1±59/12).  میانگین و انحراف معیار مس سرم، در تمام نمونه‌ها در محدوده‌ی طبیعی قرار داشت (04/19-16/17 ، 95% CI:‎ ‏ٌ، 31/0±10/18).  غلظت مس سرم، تفاوت معنی‌داری را بین سن، جنس و مناطق مختلف در سگ‌های مورد مطالعه نشان نداد (05/0p>).  این مطالعه نشان داد که غلظت مس سرم، به طور معنی‌داری در سگ‌های شهری بیش‌تر از روستایی و در نژادهای کوچک بیش‌تر از بزرگ بود.  به نظر می‌رسد، مطالعه‌ی حاضر اولین تحقیق در خصوص سطح سرمی مس در سگ‌های ایران به شمار می‌رود.